kelp als detoxer… maar ook als booster van je immuunsysteem!

Kelp is één van de beste filters om giftige stoffen, chemische bestanddelen en zware metalen die rondwaren in het zeewater te filteren en af te breken tot onschuldige stoffen. Kelp heeft dit vermogen ook doen binnen je lichaam. Als je dit zeewier toevoegt aan je dagelijkse voedingspatroon, ondersteun je je lichaam bij de dagelijkse ontgifting.

kelp als superfood

Je lichaam heeft uiteraard zelf een systeem om de gifstoffen die we dagelijks binnenkrijgen in kleinere stukjes te knippen, om het daarna via de natuurlijke weg af te voeren. Maar in de huidige tijd krijgen we erg veel gifstoffen binnen, meestal meer dan de lever kan verwerken. De overdaad aan gifstoffen wordt tijdelijk opgeslagen in vetcellen, in afwachting van het moment dat je lever er aan toe komt. Als dat niet gebeurt, zullen gifstoffen zich dus meer en meer opstapelen in je lichaam.

Kelp helpt ook om het immuunsysteem efficiënter te maken. Het is bekend dat een goede gezondheid van je immuunsysteem start bij een evenwichtige voeding en gunstige leefstijl. Kelp bevat een flinke hoeveelheid mineralen (zoals calcium, magnesium en fluor) en is rijk aan vitamine A, C, en E en een twintigtal sporenelementen. Samen met de mineralen magnesium, zink, en selenium, zijn deze medeverantwoordelijk voor het regenereren van weefsel en huidcellen.

Kelp wordt mede daarom beschouwd als ‘superfood’ en dat is niet voor niets, want het bevat ook nog eens een indrukwekkende hoeveelheid antioxidanten zoals carotenoïden, flavonoïden en alkaloïden. Deze helpen je lichaam in de strijd tegen zogenaamde ‘vrije radicalen’.

kelp en je Ph en vochthuishouding

Alkalische voeding is een essentieel onderdeel voor het in balans houden van je Ph ofwel het zuur-base evenwicht in je lichaam. Een juiste Ph is belangrijk voor je lichaam om optimaal te kunnen functioneren. Je kunt een eventueel verstoorde balans herstellen met een alkalische voeding, waarvan kelp een onderdeel is.

Verder is kelp een natuurlijk diureticum, dus een middel om je nieren te ondersteunen om vocht af te voeren, wat goed nieuws is voor mensen die gemakkelijk vocht vasthouden.

kelp is een fantastische jodiumbron

Jodium is onder andere te vinden in brood (‘bakkerszout’), gejodeerd zout, melkproducten, eieren (mits het dier jodium heeft binnengekregen), zeewier en zeevruchten.

Als je dit rijtje ziet, begrijp je dat ook gezonde voedingskeuzes ervoor kunnen zorgen dat je jodiuminname daalt. Als wordt overgestapt op geen of minder bakkersbrood maar wel zuurdesembrood, melkproducten uit de weg worden gegaan, JoZo wordt vervangen door kruiden, zeewier niet je favoriet is en je kant-en-klaar maaltijden of soepen links laat liggen, dan is het plotseling helemaal niet meer zo vanzelfsprekend dat er dagelijks voldoende jodium in je voeding beschikbaar is.

Kelp mag dan een fantastische jodiumbron zijn, maar laten we eerst uitleggen waarvoor jodium onder andere nodig is.

Via verschillende mechanismen wordt jodium vanuit de voeding door het gastro-intestinale systeem opgenomen en via het bloed afgegeven aan de schildklier. Hiermee produceert de schildklier hormonen, die worden opgeslagen en naar behoefte aan het bloed worden afgegeven. T3 en T4 bevatten respectievelijk drie en vier jodiumatomen. Onder invloed van het enzym 5’- monodejodinase, wordt door verwijdering van een jodiumatoom het T4 omgezet naar de fysiologisch actievere vorm T3 (drie tot vier maal krachtiger). Schildklierhormonen zijn noodzakelijk voor de ontwikkeling van het zenuwstelsel, groei en ontwikkeling, het basaal metabolisme en de regulatie van de vet-, eiwit- en koolhydraatstofwisseling. Een tekort aan jodium kan dus leiden tot uiteenlopende nadelige gezondheidseffecten.

jodiumtekort

Het kan bij volwassenen vele jaren duren voor een jodiumtekort tot uiting komt, aangezien het lichaam eerst de jodiumvoorraad van de schildklier zal uitputten én uit andere organen en weefsels zal wegtrekken. Als een jodiumtekort en de negatieve gevolgen daarvan eenmaal aanwezig zijn, is de weg terug vaak ingewikkeld. Bovendien heeft een jodiumtekort bij zwangere vrouwen onomkeerbare gevaren voor de baby.

een kanttekening bij kelp suppletie

Kelp is als jodiumbron en superfood in staat om allerlei lichaamsprocessen een boost te geven, maar kelp is geen wondermiddel. Bovendien kan ook kelp, en daarmee jodium, worden overgedoseerd en dat is niet zonder gevaar. Volgens de ATA bevatten veel jodium supplementen en kelptabletten een hoeveelheid jodium die enige duizenden keren hoger ligt dan de dagelijkse behoefte en zelfs hoger dan de dagelijkse aanbevolen maximale inname. Het is beter laag gedoseerd kelp en dus laag gedoseerd jodium binnen te krijgen om je lichaam te ondersteunen en tekorten op de lange termijn uit te sluiten. De inname van grote hoeveelheden die je lichaam min of meer dwingen tot een reactie is niet wenselijk.

hoe zit het met de ADH voor kelp

Speurend op internet zijn we ‘aanbevolen dagelijkse hoeveelheden’ (ADH) voor gezonde mensen tegengekomen van 100 mg (baby’s van 0 jaar) tot maar liefst 1800 mg (volwassenen) en zelfs geadviseerde hoeveelheden van 4000 mg bij klachten. De UL (maximale veilige inname) is 11000 mg.

hoe zit het met de ADH voor jodium

De WHO (World Health Organisation) adviseert 90 mcg (baby’s van 0 jaar) tot 250 mcg (tijdens zwangerschap en borstvoeding). AIM (American Institute of Medicine) stelt de UL (maximale veilige inname) op 1100 mcg uit voeding en suppletie samen. ATA (de Amerikaanse schildklier organisatie) stelt echter dat 150 mcg een veilige bovengrens is voor volwassenen.

suppletie en zelfwerkzaamheid

Het lange termijn effect van laag gedoseerde en zo natuurlijk mogelijke therapie en de positieve reactie en zelfwerkzaamheid van ons lichaam daarop heeft altijd de voorkeur. Met andere woorden, je wilt je lichaam zoveel mogelijk aanbieden, in de watten leggen zelfs, maar nooit belasten als het gaat om suppletie.

bronnen

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/iodine-deficiency

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/

http://www.thyroid.org/ata-issues-statement-on-the-potential-risks-of-excess-iodine-ingestion-and-exposure/